Money money money must be funny, in the rich man’s world…
Geld. Doekoe. Cash. Pecunia. Pingping. Vanaf jongs af aan heb ik er een haat-liefdeverhouding mee. Aan de ene kant ben ik dol op geld, omdat het je de vrijheid geeft om te doen en laten wat je wilt. Maar aan de andere kant haat ik het zo nu en dan omdat er zoveel uitdagingen bij kunnen komen kijken.
Toen ik net klaar was met studeren, ben ik fulltime aan de slag gegaan bij een start-up. Er was nog geen investering en ik wilde maar al te graag helpen. Dus toen er aan mij werd gevraagd of ik niet gratis wilde werken in ruil voor ervaring kon ik mijn geluk niet op. Ik had immers nog geen werkervaring dus het klonk als een top deal. Op een gegeven moment runde ik de hele marketing- en communicatieafdeling, had ik acht stagiaires onder mijn hoede en behaalde het ene succes na het andere. En dat alles voor niks noppes nada!
Ik hoor het je denken: wat was het moment wanneer je besloot dat je misschien wel betaald zou moeten worden voor al dat werk? Om mijn rekeningen te kunnen betalen werkte ik in de avonduren bij een restaurant. Overdag werkte ik dus op het kantoor en ‘s avonds bracht ik biertjes rond op het terras. Na een half jaar brak deze levensstijl mij behoorlijk op en begon ik mij af te vragen waarom ik niet betaald kreeg voor mijn werk op kantoor. Ik behaalde immers goede resultaten en hielp het bedrijf groeien. Ik heb de stoute schoenen aangetrokken, ben naar mijn baas gestapt en heb op een fatsoenlijke manier geëist dat ik een salaris wilde. En dat lukte! Yes! Maar eerlijk is eerlijk, dat gevoel dat ik graag voor weinig wil werken, is nooit helemaal weggegaan.
Lees ook mijn blog: “Maak ik wel de juiste keuzes in mijn leven?”
Hoeveel ben ik waard?
Toen ik anderhalf jaar geleden als zelfstandige ondernemer begon, had ik werkelijk geen idee wat mijn uurtarief moest worden. Ik bedacht me dat ik in het restaurant 12,50 per uur verdiende dus het bedrag moest wel hoger liggen dan dat. Want ik had inmiddels al heel wat ervaring. Ik kwam uit op 25 euro per uur. Haha, als ik er nu aan terugdenk is het eigenlijk een absurd idee.
Van die 25 euro gaat er natuurlijk nog belasting af. En ik had een nieuwe onderneming dus ik moest een groot gedeelte van mijn geld investeren om te kunnen groeien. En dat alles voor 25 euro per uur. Als social media-manager krijg ik vaak te maken met mensen die wel heel makkelijk denken over mijn werk. ‘Beetje op Facebook zitten voor 50 euro per uur?’ ‘Beetje Instagrammen kost toch niet zoveel tijd?’ ’Hoe moeilijk is het om een post online te zetten?’ Zij realiseren zich absoluut niet dat er een steengoede strategie nodig is, cursussen, computerprogramma’s en dat ik er heel veel tijd in steek. Ergens snap ik ook wel. Ik vind het immers ook belachelijk dat m’n dokter zoveel rekent 😉
Tarieven verhogen
Maar goed, ik heb uiteindelijk toch mijn tarieven verhoogd. Gewoon omdat ik vind dat ik veel meer waard ben dan 25 euro per uur. Ik steek namelijk niet alleen uren in iemands Instagram-account; ik zorg dat het hele online plaatje klopt zodat het Instagramaccount maximaal kan stralen. Shinen. Sprankelen. Schitteren.
Hetzelfde geldt voor mijn online programma. Ik ben maanden bezig geweest om de lessen zo te maken zodat je mijn Instagram-strategie zelf kunt toepassen. Ik heb geprobeerd om alle kennis in mijn hoofd in één programma te stoppen zodat jij er een maximaal resultaat mee kunt behalen. Ja, het programma kost geen 50 euro. Het kost iets meer. Maar dan heb je ook wat. En ik geloof oprecht dat als jij jezelf die investering gunt, dat je dan ook veel betere resultaten krijgt. Echt.
Aan goede hulp hangt een prijskaartje
Was het een enorm moeilijke stap om mijn prijzen te verhogen? Was het een enorm moeilijke stap om de bestellingen niet binnen te zien stromen, maar eerder binnen te zien druppelen? You bet ya! Natuurlijk kwamen daar al mijn twijfels weer om de hoek kijken. Ik wilde voor mezelf een vrij leven creëren, maar ik wilde ook mijn ideale klant zo goed mogelijk kunnen helpen. En ja, daar hangt dan toch een prijskaartje aan. Nog steeds moet ik leren dat mijn goede hulp een bepaalde waarde heeft. Dat ik niet van de wereld een mooiere plek kan maken als ik mezelf niet serieus neem.
Ik geniet elke dag met volle teugen, omdat ik de stap heb gezet om te investeren in iets wat mij gelukkig maakt. Ik hoef me niet meer af te vragen: ‘Stel dat?…’ Nee ik heb het gewoon geflikt! En ik weet zeker dat mijn ideale volger ook het lef heeft om in zichzelf te investeren, om te groeien. En als ík mezelf op mijn echte waarde schat, dan is de kans groot dat zij dat ook doet. Dus durf jezelf neer te zetten, denk en handel groots, gewoon omdat het kan!! Just do it!
Liefs,
Amber
